Het begon heel bescheiden in 1999. De Mother Theresa Mahalir Mandram (een georganiseerde vrouwengroep zoals hier bij ons de KAV, nu Femma) van het dorpje Sirumayangudi in het Zuiden van India diende een project in om aan 12 arme gezinnen een lening te bezorgen van 10.000 Rs voor het aankopen van een melkkoe. Met de opbrengst van de verkoop van de melk zou de lening terugbetaald worden en met het terugbetaalde geld zou dan weer een lening bezorgd worden aan een nieuw gezin.
Ananda bezorgde hiervoor de som van 100.058 Rs aan de Mother Theresa Mahalir Mandram.
Dit project loopt nog steeds! Tot op de dag van vandaag werden in het dorpje Sirumayangudi reeds meer dan 70 gezinnen geholpen door met het terug gestorte geld nieuwe leningen uit te schrijven. Daar bleef het niet bij: er werden niet alleen leningen bezorgd voor de aankoop van een melkkoe, maar ook voor het aankopen van een naaimachine, voor het openen van een winkeltje (petty shop), voor het verkopen van groenten, enz…

Sindsdien heeft Ananda het op zich genomen om nog 26 andere micro-kredietprojecten te steunen, en dit voor een totaal bedrag van meer dan 3 miljoen roepies of ongeveer 50.000 euro.
Vandaag kunnen we met een zekere voldoening vaststellen dat reeds meer dan 1.700 gezinnen dank zij deze renteloze micro-kredieten een beter gezinsinkomen hebben.
Zo schreef de verantwoordelijke van de Don Bosco Mahalir Mandram van het dorpje Pulavanbadi ons reeds in 2009:
“Wij danken Ananda voor dit micro-krediet dat wij beheren gedurende de voorbije jaren. Dit fonds heeft onze families aan een goed inkomen geholpen door het verkopen van de melk. Onze kinderen gaan naar school en studeren goed. Dit dank zij de hulp van Ananda.”

Een belangrijk voordeel van deze projecten is dat, behalve bij enkele uitzonderingen, het geld steeds opnieuw binnenkomt via de terugbetalingen van de leningen, en steeds opnieuw nieuwe gezinnen kunnen geholpen worden.
In alle 27 micro-kredietprojecten is er een verantwoordelijke zelfhulpgroep of Mahalir Mandram of organisatie die instaat voor het beheer van de gelden en de opvolging van de terugbetalingen van de leningen.
Van de 27 projecten zijn er 17 koeienprojecten. Voor de aankoop van een koe wordt een lening van 10.000 tot 18.000 Rs verstrekt. Van de verkoop van de melk kan elke maand ongeveer 500 Rs terugbetaald worden.
Alles bij elkaar geteld, is Ananda eigenlijk verantwoordelijk voor het rondlopen van meer dan 1.000 koeien in India, een hele veestapel!

Ananda sponsorde ook geitenprojecten. Voor een lening van 5.000 Rs kan een arm gezin vijf geitjes kopen. De lening wordt terug betaald met het kweken van geitjes.
Gezinnen uit zigeunergroepen krijgen een lening van 500 tot 3.000 Rs voor het vervaardigen van kralen die ze dan kunnen verkopen.
Ook in de grootstad Chennai, het vroegere Madras, heeft Ananda een micro-kredietproject op de plaats Ayanavaram. Hier werden reeds meer dan 115 gezinnen geholpen om een nieuw inkomen te verwerven door o.m. het verkopen van sari’s, het openen van een winkeltje, het aankopen van een naaimachine, enz…
In Sirumayangudi, ons eerste micro-kredietproject, werd een tweede project opgericht: het bouwen van stenen huisjes met dakpannen. Met een lening van 40.000 Rs aan ieder gezin zijn reeds negen families begonnen aan de bouw van een eigen stevig huisje en het afbetalen van hun lening.

Dank zij de 27 microkredieten gesponsord door onze vzw Ananda hebben reeds meer dan 1700 families een beter inkomen. Het sneeuwbaleffect doet zijn werk: met hetzelfde geld worden telkens weer nieuwe gezinnen geholpen in hun strijd om een beter bestaan.

Water is een kostbaar goed. Wij staan daar echter niet bij stil. We hoeven er geen moeite voor te doen: thuis stroomt het zomaar uit het kraantje, in de winkels worden we om de oren geslagen met allerhande soorten plat water, spuitwater, bronwater…
Onze auto wassen, onze toiletten spoelen, het gazon en de bloemen sproeien… hoeveel kostbaar drinkwater wordt er in ons land niet verspild… 

Voor de dalits en tribals in Tamil Nadu, Zuid-India is er geen sprake van verspillen: water is voor hen een kostbaar en soms moeilijk te verkrijgen goed. Er is geen uitgebreid netwerk van waterleiding, zelfs niet in de steden.
We hebben dit met eigen ogen kunnen vaststellen: als er geen waterput is, is er ook geen water en moet het water uit de rivier gebruikt worden, met alle mogelijke gevolgen van dien.
Is er een waterput in het dorp, dan is het nog niet zeker of de dalits van deze put gebruik mogen maken, zij zijn immers uitgeslotenen…
Ananda sponsorde reeds de drinkwatervoorziening in o.a. Saruganai (boorput voor weeshuis), Jayankondam (tehuis), K.K.PAtti (basisschool), Arangtangi (waterput), Nagarikathan (drinkwater), Viragalur, Chinnamamur, Pattanamkurci (missiepost), Kovandakurich.

Sanitaire voorzieningen zijn voor ons westerlingen doodgewoon. We stellen ons geen vragen en vinden het maar doodnormaal dat we, waar dan ook, steeds goede faciliteiten aantreffen.
Voor de dalits en tribals in Tamil Nadu, Zuid-India is dit echter niet het geval. Zoals u in onze nieuwsbrief kan lezen, is de dagelijkse realiteit voor de armen in de dorpen hard. In bosjes, achter hoekjes en kantjes… ook de scholen in de dorpen worstelen met dit probleem. Hygiënisch kan je de situatie ook niet noemen, de grond en het water maken grote kans vervuild te raken.
Voor de meisjes is het probleem uiteraard groter dan voor de jongens.
Wij hebben deze harde realiteit gezien in zoveel scholen en dorpen tijdens onze projectenreis.
Ananda sponsorde reeds de bouw van toiletten in o.a. Naduvattum ( toiletten voor weeshuis), Vadakkalur (toiletten basisschool),  Nagarikathan, Papanasam, Kokkudi (hogeschool).

Water en sanitaire voorzieningen: twee grote problemen waar de armen in Zuid-India mee geconfronteerd worden. Twee problemen die wij met onze vzw op onze bescheiden wijze en plaatselijk mee willen aanpakken met de mensen ginder.

Dit kunnen we echter niet alleen. Wij hebben uw financiële hulp hard nodig.
En weet dat deze hulp enorm geapprecieerd wordt, door ons, maar ook heel erg door de armen die wij met onze vzw kunnen helpen. Ook dat hebben we tijdens onze projectenreis kunnen constateren, en krijgen we ook meermaals te lezen in bedankingsbrieven die ons door de betrokken organisaties in Tamil Nadu gestuurd worden.

Steun ons met uw bijdrage.
Elk bedrag is van harte welkom.
Bedragen vanaf 40 euro zijn fiscaal aftrekbaar. 

Alvast van harte dank voor uw gift!

Op donderdag 3 mei ontvingen we het bezoek van Joe Velu en zijn echtgenote Jessy uit Madurai in India. Zij waren op doorreis naar Nederland.
Joe Velu en zijn echtgenote en dochter waren onze reisbegeleiders in India tijdens onze projectenreis van verleden jaar, en wel van dinsdag 2 augustus 2011 tot donderdag 4 augustus 2011. Uiteraard hebben we samen met hen de beelden bekeken die we opgenomen hadden tijdens ons verblijf in Madurai en ons bezoek aan hun projecten. Joe Velu liet ons fier ook nog beelden zien van een ontwikkelingsproject dat hij begeleidt en waarin arme jongeren opgeleid worden tot volwaardige automecaniciens en elektriciens.

Op zondag 10 juni ontvingen we dan het bezoek van Father Vinny Joseph. Father Vinny is Jezuïet en overste van het Heilig Hart College in Shembaganur in India. Als Jezuïetenoverste had hij een retraite en seminarie gevolgd in de omgeving van Loyola in Spanje, streek waar de Heilige Ignatius, stichter van de Orde van de Jezuïeten geleefd heeft.
Ook Father Vinny hadden we reeds in India ontmoet tijdens onze projectenreis van verleden jaar, namelijk bij ons bezoek aan Shembaganur van zaterdag 30 juli 2011 tot dinsdag 2 augustus 2011. Wij konden er rekenen op de gastvrijheid van Father Vinny en zijn Jezuïeten en hebben er mogen verblijven in het Heilig Hart College. Van daaruit konden we dan gemakkelijk de ontwikkelingsprojecten die we samen met de Jezuïeten ondersteunen bezoeken en contact nemen met de plaatselijke bevolking, hoofdzakelijk arme tribalen en dalits.
Met Jan, Hilde, François en Henri als begeleiders heeft Father Vinny tijdens zijn kort verblijf in ons land kunnen kennis maken met Brussel, Antwerpen, Brugge en de zee in Blankenberge.
Met name in Antwerpen was Father Vinny bijzonder ingenomen met het bezoek aan de Carolus Borromeuskerk. Deze voormalige Jezuïetenkerk ademt nog sterk de geest van de Jezuïetenorde. Father Vinny was bijzonder verheugd op de uitsnijdingen in de houten lambrizering die het leven van Ignatius en Franciscus Xaverius verhalen, de plaats te herkennen waar hij voor kort op retraite geweest was.
Father Vinny bezorgde ons ook nog een folder over het “Sacred Heart College” in Shembaganur. Het is geen gewoon college voor studenten, maar een echt centrum waar allerlei activiteiten, seminaries, enz… plaats grijpen. Inzake opvoeding en ontwikkeling vinden we in deze folder de Shembaganur Social Service Schools, PEAK en het Grihini Community College.
PEAK is het letterwoord voor People’s Education and Action in Kodaikanal.
Het is met deze groep PEAK dat Ananda nauw samenwerkt voor het bekostigen van de opvoeding en de studies van tribale en madhari studenten, kinderen afkomstig uit de arme heuveldorpen.
Dank zij Father Vinny en zijn team heeft Ananda een belangrijk bruggenhoofd in India van waaruit projecten kunnen bezocht worden en contact genomen kan worden met de plaatselijke bevolking tijdens onze driejaarlijkse projectenreizen. Gelegen op een hoogte van 2.000 meter boven de zeespiegel biedt het klimaat van Shembaganur tevens een aangename verademing bij het reizen door het tropisch klimaat van Zuid-India.

Beste sympathisant,

Tijdens onze projectenreis in India vorige zomer hebben we zelf kunnen ervaren wat financiële steun aan de Dalit en Tribal bevolking van Tamil Nadu betekent. De dankbaarheid die we van al deze mensen op onze reis mochten ontvangen, was ontroerend echt en sterkt ons om deze weg verder te gaan.

Vandaag willen we speciaal uw aandacht vestigen op het Inigo Boys Home, beheerd door de organisatie PEAK (People’s Education and Action in Kodaikanal). De bedoelingen van dit project zijn nobel en belangrijk: door middel van voortgezet onderwijs voor de Dalit en Tribaljongens van de heuvels van Kodaikanal de Dalit en Tribalgemeenschap van Kodaikanal betere vooruitzichten geven. De jongeren krijgen de kans op voortgezet onderwijs en, hopelijk zullen zij later ook hun eigen gemeenschap verder vooruit helpen. Tevens zijn de reeds voort studerende jongeren een stimulans voor de kinderen die naar hen opkijken.

Dit kost echter geld, veel geld dat de ouders niet hebben. De jongens van het Inigo boys home verblijven bijna het ganse jaar in het home. Zij moeten gevoed en gekleed worden. De mensen die voor het verblijf van de kinderen in het home zorgen, moeten betaald worden. Er moet inschrijvingsgeld voor de scholen betaald worden, ook het uniform en de schoolboeken kosten geld.
In de mate van het mogelijke betalen de ouders, de rest wordt bijgelegd door de organisatie.

Met uw steun kunnen wij een extra steentje bijdragen.

Van harte bedankt!