Na het ontbijt in ons hotel vertrekken we met het busje naar het project 2017/04 te Saveriarpuram, waar we financiële steun verleenden voor de bouw van toiletten voor een lagere school. We worden hartelijk ontvangen door Fr. Peter Pastian, de aanvrager van dit project. Thee, koekjes, noten en een soort suikerbrokken die gemaakt worden uit het sap van de Palmyra palm (zie verder) staan voor ons klaar.
De school werd 40 jaar geleden opgericht en had geen sanitaire voorziening of stromend water. De kinderen moesten net buiten de schoolpoorten in de struiken hun behoefte doen. Door onze financiële tussenkomst samen met een deel van de lokale bevolking heeft de school nu al 4 jaar en 4 maanden toiletten met septische put (voor 100 jaar) en boorput voor water. Het gebouw is afgewerkt langs de buitenkant met faiencestenen met dolfijnen. De priester en de schoolgemeenschap zijn zeer blij met onze tussenkomst. Bij de thee vertelt de priester ons over de toenemende verdrukking van moslims en katholieken door de hindoeregering. Het nationalisme steekt overal de kop op.
We worden verrast met een optreden van de schoolkinderen. De kinderen zijn kleurrijk gekleed, de dansen mooi om naar te kijken. Om het optreden af te sluiten, wordt een tombola gehouden onder de kinderen en aanwezige ouders. De prijzen zijn gebruiksvoorwerpen voor in de keuken. Ine, een van onze medewerkers, krijgt tot veel plezier van iedereen de prijs voor dans.
Na het optreden nuttigen we bij de priester thuis een middagmaal op bananenblad. De gastvrijheid van de mensen is zoals steeds enorm, ook al zijn ze arm. De tafel is gevuld met rijst, vis, kip en veel fruit ( appel, papaja, mango en granaatappel). We houden eraan om steeds onze maaltijden te betalen. Fr. Peter is ontroerd en dankbaar voor onze hulp. We nemen hartelijk afscheid van deze gemeenschap en zetten onze reis verder. Tot onze verbazing blijkt het reisschema vandaag aangepast. We bezoeken 20 km verderop een vrouwengroep die een project wil indienen.
Tijdens de rit zien we dat de rode aarde zeer droog is. De moesson is hier al enkele jaren erg tegengevallen. Het zou vorig jaar tijdens de moessonperiode slechts 2 dagen geregend hebben. Zelfs de bananenbomen staan er beteuterd bij.
Aangekomen op onze bestemming worden we begroet door de palmyra-vrouwengroep.
De vrouwen proberen ons te overtuigen dat door de steun van Ananda hun leven zal veranderen. Ze huren nu een stuk grond waarop palmyra palmen staan die ze bewerken. Om de huur van de grond te betalen gaan ze lenen aan hoge intrestvoet. Met onze steun zouden ze de huur zelf kunnen betalen en niet meer de hoge interesten moeten betalen. Van de opbrengst van hun arbeid kunnen de kinderen naar school, kunnen ze een betere woning aanschaffen en kunnen ze de bruidsschat van hun dochters betalen. Het woord bruidsschat hebben we nog niet horen vallen tijdens vorige reizen. We weten wel dat dit nog zeer actueel is. Misschien toeval?
De palmyra-boom is de officiële boom van Tamil Nadu. In de Tamil-cultuur wordt hij "hemelboom" genoemd omdat alle delen ervan een nut hebben. De boom wordt daarom ook zeer gerespecteerd. Palmyra-fruit is eetbaar. Omdat ze rijk zijn aan mineralen en vitamines, zijn suikerpalmvruchten een gezonde optie voor mensen met een dieet of suikerziekte. De palmsuiker zou beter zijn dan gewone suiker omdat er minder pieken en dalen in de bloedsuikerspiegel optreden. De suiker is een rijke bron van vitamine B, vitamine B1, vitamine B2 en C, ijzer, zink, kalium, calcium en fosfor. Het helpt spijsverteringsproblemen te verlichten, huid-gerelateerde problemen te verlichten, koelt het lichaam, helpt gewicht te verminderen en verlicht migraine. Kortom, het Palmyra-fruit lijkt voor ons wel de oplossing voor veel problemen.
De mannen klimmen in de bomen, kappen een bloeistengel af en hangen een aardewerken pot onder de stengel. Hierin wordt het sap opgevangen. Bij een volgende klim wordt het sap verzameld in een emmer. De palmsuiker is wel tien keer duurder dan gewone suiker. Het sap wordt 6 maanden per jaar gewonnen en bewerkt, zolang duurt de bloeiperiode van de palm. De andere 6 maanden proberen de vrouwen te overleven met klusjes.
We krijgen sap aangeboden in een palmblad. Echt lekker vinden we dit niet. Ondertussen geeft één van de mannen een demonstratie van zijn klimkwaliteiten. We zien het ons nog niet doen.
Op de terugweg naar ons hotel stoppen we aan een theehuisje. Er is veel keuze uit allerlei koekjes, zoete en hartige, en ze smaken! We nemen nog een doos extra koekjes mee voor onderweg.
Lekker….
